Stoere soldaten.

Mijn beide gast-broers zijn erg geïnteresseerd in militaire dingen. Ze hebben een historisch tijdschrift dat elke maand komt en dat staat bomvol oorlogsfeitjes en dat soort dingen. Niels was dan ook heel blij toen ik hem vertelde over een spel waarmee je in tanks tegen andere spelers kon vechten. Het heet World of Tanks. Het is een gratis online spel, maar niet zo heel gratis, omdat je echt geld moet betalen om echt goed te zijn. Maar hij vindt het helemaal leuk, omdat hij met Panzer IV's en Panthers en Tigers en dat hele zootje kan spelen. Soms tot mijn frustratie, omdat hij bepaalde tanks speelt omdat die zo 'beautiful' zijn, in plaats van omdat ze goed zijn. Maar dat doet er niet zo toe.
We kijken ook regelmatig documentaires op tv zoals 'Greatest Tankbattles' en andere (vooral 2e Wereld-) oorlogs gerelateerde dingen. Dan gooit hij er allemaal dingen uit over hoe incorrect dingen zijn en hoe dichtbij bepaalde tanks moesten zijn om elkaar kapot te kunnen schieten en hoeveel man er in die slag aanwezig waren en hoe die slag helemaal niet (zoals de tv zegt) de beslissende slag van de oorlog was.
Hij wil een gevechtspiloot worden. Ik heb niet helemaal hoogte kunnen krijgen van wat Ulla en Hans-Frederik ervan vinden, maar het duurt ook nog wel een tijdje voordat hij aan zo'n opleiding kan beginnen. Frederik gaat het pad van zijn vader volgen en wordt ook een boer. Hij gaat daarvoor ook op uitwisseling, naar Nieuw-Zeeland, volgend jaar. De familie heeft een paar goede vrienden, die ik ook heb bezocht voor een verjaardag en die hier ook een keer langsgekomen zijn, die kinderen hebben die militair geïnteresseerd zijn. Hans-Frederik, Frederik, het oudste kind van die vrienden en waarschijnlijk ergens komend jaar ook Ellen hebben een jacht-vergunning. Hans-Frederik jaagt maar één keer per jaar, maar we hebben wel in ieder geval twee geweren hier thuis liggen. Een geweer dat vooral hagel schiet en een 'saloon rifle'. Dat is een geweer dat mensen voor de sport gebruiken, richtend op gekleurde cirkeltjes op papier.
De saloon rifle heeft een scope met 3x zoom en die gebruiken we af en toe om op met zand gevulde blikjes te schieten, in het bos achter het huis. We zetten ze neer op een boomstam in een zandige open plek, het is een dalletje. Niels vindt het leuk om helemaal in camouflagekledij te gaan, met een rugzak, gevuld met zakken zand en andere nuttige dingen, zodat hij 10 kilo weegt.
Hij heeft ook een best grote verzameling houten geweren, heel mooi en herkenbaar gemaakt. Hij gebruikte deze vroeger met zijn vriendjes, gingen ze soldaatje spelen in het bos. Sommigen zijn gemaakt met uitneembare magazijnen en afneembare scopes. Ziet er heel tof uit. Hier wat fotootjes.

Een aantal van de houten geweren, dit zijn de besten. Vooral de 2e van rechts.

De zelfgemaakte scopes, met achter de monteer-rails. Hij heeft het zo precies gemaakt dat je door de scopes de sights op de loop kan zien.

 In volle glorie.

 Eén van mijn betere foto's, als zeg ik het zelf.

 Als hij met bepakking rondloopt mag hij altijd push-ups van me doen. Lief he? Anders wordt je nooit een goede soldaat.

 Frederik met de saloonrifle.

 3x optische zoom, jonguh!

 'Ready to fire'

 In het midden, waar het geweer heen wijst, ongeveer 50m verderop (normaal schieten we op 80m). Dat boomstammetje. Zie je het?

Misschien wat dichterbij dan. Arme blikjes. Ik weet zelf ook nog redelijk wat te raken. Is wel tof.