Een jolig jubileum.

Er is een traditie in Denemarken om met vrienden/familie een echtpaar dat een gouden/zilveren/etc. huwelijk heeft te verassen. Dat doet men door 's ochtends ontiegelijk vroeg op te staan (voor ons was het iets na vieren) en een mooie versierde boog te maken, die men voor de deur van het echtpaar in kwestie zet. Andere versieringen worden ook in plaats gezet en daarna ga je voor hun raam staan en zing je in de intense kou een aantal liedjes, die veel te lang duren en waarvan je de tekst niet begrijpt. Of wacht, dat was alleen voor mij het geval. Daarna mag je eindelijk naar binnen en ontbijt eten, gezellig met zn allen.
Het echtpaar in dit geval waren vrienden van Hans-Frederik en Ulla. Ze schijnen het niet verwacht te hebben en werden wakker doordat ik met mijn trombone toeterde (anderen hadden ook instrumenten mee). Ze waren er heel blij mee. Dus dat was mooi. Ik was nog steeds erg moe. Maar er was taart. Dat was ook mooi.

 Het was erg donker toen we verzamelden bij de schuur waarin we gingen werken.

 Zo zag het er eerst uit. De twee dames links en rechts van het midden zijn dochters van het echtpaar.

Balken met dennetakken, tulpen en bosjes graan en een blauw bordje in de vorm van een hartje. Prachtig.

 

En daar staat ie dan. In volle glorie.

 

 

Het ontbijt. Het huis is eigenlijk een soort landhuis, met historische waarde. Ze mogen daarom geen centrale verwarming aanleggen, met als gevolg dat het maar in twee kamers warm is. Zie ook de kachel.